De grootste hoop voor Congo is ongetwijfeld de Congolese bevolking. Het is een onvoorstelbaar moedig, innovatief en vriendelijk volkje. En daarbij ongelofelijke "plantrekkers". Iets wat zij geleerd hebben van hun "oompjes", waarmee ze nog steeds de Belgen bedoelen, maar waar de Vlamingen zich het best in zullen herkennen.

Boven ziet men het Kinshasa van de Congolese "upperclass" : smoorrijke zakenlui en veelal corrupte politici die om de haverklap overhoop liggen met de Belgische regering. Dit is "Downtown Kinshaha", met zijn "skyscrapers", brede lanen en warenhuizen. Bijna allemaal in handen van zoge- noemde buitenlandse investeerders.

Het koloniale rijk op zijn best : de alom gerespecteerde Gouverneur-generaal (op de foto boven rechts en luisterend naar de indrukwekkende naam van L.A.M. P�tillon), zijn uitgebreide paleis, zijn glinsterende Ame- rikaanse wagenpark en de "zwartjes" die verbaasd toekeken, als ze al niet opgevorderd werden om als "boy" voor de vervelende klusjes op te draaien.
De blanke man voelde zich dan ook hoog verheven boven de inboorling, zeker als die zo klein was uitgevallen als de bosjesman op de foto links onder. Diezelfde blanke keek echter zijn ogen uit naar de knappe zwarte meisjes die ongegeneerd naakt rondliepen. En er niet tegenop zagen om het de "meester" naar de zin te maken. Vandaar de geboorte van heel wat "kleurlingen". Zelfs de missionarissen, die ze "kinderen van de zonde" noemden, moesten toegeven dat de vruchten van de zonde meestal bijzonder mooi waren.

Voor Congo Belgisch werd was het de priv� eigendom van Koning Leopold II (foto : zie inzet) die er alleenheerser van was. Wie, in de kapitaal op-brengende rubberplantages niet hard genoeg werk- te, werd een hand afgehakt, in de fort opgesloten (zie foto onder) of kreeg op zijn minst een angstwekkende aantal zweepslagen (foto boven).

Toen Leopold II (Koning der Belgen) "zijn" Congo aan Belgi� schonk, was niet iedereen opgezet met dit geschenk. Op de foto's nog een laatste blik op het Congo uit de tijd dat de Belgen zich nog niet geroepen voelden om de prauwen op de Congo-stroom te vervangen door stoomboten en dat ieder meisje nog traditioneel gekleed kon rondlopen.